دختری از جنس افتاب

دلتنگي با همه ي سادگي اش پيچيده است!

آدم نمی داند چه مرگش است. یک خروار بغض راه گلویش را می بندد.

دلش میخواهد پنهان شود از همه ی دنیا

و به هنگامه ي اين دردها،‌ دلش دلي مي خواهد.

دلي كه باشد...

مثل نوری که از پنجره به اتاق تابیده و خیال رفتن ندارد.

یا ستاره ای که تمام شب چشمک می زند و دل آدم را مي بَرَد

دلي بايد باشد

كه آرام و بي صدا نگاهش كني و دلت قرص شود

يك دنيا فكر در سرش مي پيچيد. یک تشویش،‌ پس زمینه دلش مي شود.